Ekstaza

znajomy uścisk krtani

nieprzytulny i mało intymny

uzależniający jest jak opium

którego nigdy nie próbowałam

na moje (nie)szczęście

pamiętam czym jest słowo

z utęsknieniem smakuję

cierpką wilgoć łez 

lepiony z innej gliny

a kruszysz się jak ja

bez gruntu pod stopami 

czołgamy się do siebie

twoje imię dla mnie

nowy owoc w sadzie

z którego przełykam 

gorzki owoc ekstazy

Upadek

Ze szczytu naiwności
Spadłam

Połamałam skrzydła

Teraz szukam 
Brakujących części godności
Pośród braku 
Poczucia własnej wartości

Paranoja

Pałac urojeń stroję 
W najnowsze zasłony 
By nikt nie miał wstępu
Im ciaśniej tym lepiej
Montuję schody i pnę się 
Ku paranoi 
By na samym szczycie spaść
I utonąć w bezdennej 
Otchłani nieopamiętania

Chciałam być wiatrem

Chciałam być wiatrem,

Słodkim powiewem szczęścia.

Jestem huraganem niespójnych myśli,

Sztormem na morzu niespokojnych emocji.

Tak, to ja przywiodłam burzę

Na pustkowie egzystencji.

Teraz wiję się spazmach bólu,

Porażona prądem nienawiści.

/Ćma.

To łzy czy woda

To łzy czy woda

Gdy strumienie liżą moje ciało

Parzą czule każdy centymetr jego bólu

To łzy czy woda

Ten szum co zagłusza ciszę

Moje oczy wprowadza w obłęd

To łzy czy woda 

Choć to bez znaczenia

Tak naprawdę

Już nic nie oczyszcza

/Ćma.

Żebyś(cie)

Że ta młodość pospolita

Tak banalna jest i zrozumiała

Jesteś jeszcze mała

Ciebie po głowie trzeba głaskać

Żebyś nie uciekała nam za daleko

Tymi myślami

Złymi myślami co jak bagno

Wciągają cię

Jak opary gazu duszą

Twoją bawią się bezwzględnie

A to jako pożar

Spala cię doszczętnie

Zostawiając popiół

Popiół tylko

Rozwiany przez wiatr

Im w oczy

Więc dalej nie widzą

A moje nadal płaczą

ćmy

W mojej głowie kosmos,

W mojej głowie ćmy, 

Nie idę prosto, idę

Za ćmą, w dym.

/Ćma.