Za jesień

Wypij za jesień.

Upij się wrześniowym deszczem,

Rzuć w kałużę kryształowy kielich.

Przeskocz ją i idź w diamentową mgłę,

Niech nikt cię nie widzi, niech nikt cię nie słyszy.

Co wydawało się snem, niech stanie się snem,

Schowaj perłową łzę pod kapeluszowy cień.

Zwęglone dni spal w ognistym stosie liści,

Popiołem posyp głowę,

Ale idź, ty dalej idź.

Wiersz pochodzi ze zbioru: "Ciemna strona bieli"

Zapytaj ją, jak czuje się bez nich.

Niekończąca się opowieść

Imię diabła nosi

Niekończąca się opowieść,

Twoim imieniem się zwie

Okrutna księga miłości.

Niewysoko sięgałam,

Aby dotknąć jej, mieć ją,

A gdy już zdobyłam

Okazała się śmiercią.

Tylko kilka stron przewróconych,

Zdaje się,

Do góry nogami,

By świat mógł zawirować

I runąć pod moimi stopami.

Nie o taki koniec prosiłam,

Byłam cierpliwa do czasu.

Spokojem pokonałam siebie,

Choć to nie koniec dramatu

Wiersz pochodzi ze zbioru: "Ciemna strona bieli"

Pytasz o Księżyc? Może po prostu jest już przyzwyczajony do wędrówek, podczas których przenika dusze wielu straceńców. Może sam jest straceńcem, dlatego w nocy nie pozwala zasnąć innym, ziemskim księżycom. 
Zapewne rozmawia z nimi o gwiazdach przylepionych do nocnego nieba na ślinę, o tej najjaśniejszej, w której cieniu chowa się od miliardów lat.

Między niebem a piekłem

Między niebem a piekłem wyrósł las,

Którym podążam przez wieki,

Szukając schronienia.

Szukając spokoju,

Traconego równomiernie

Latami, dniami i nocami.

Zagubionego w korzeniach drzew

Przez nocne wycia wilków,

Przez strach przed uprowadzeniem w nieznane.

Niech mnie serce nie myli,

Niech mnie rozum nie opuszcza.

Niech poprowadzą mnie szlaki do źródła,

Nie stado ciągnące ze wszystkich stron,

Rozpruwające ciało, duszę i serce.

Jeszcze nim wstanie świt,

Rozsieję ziarno prawdy dla nas, niezdobytych.

Pozdrawiam lipy rzucające cień kłamstwa na resztę,

Mrok pozorów, nie do końca odkrytych.

Wiersz pochodzi ze zbioru: "Ciemna strona bieli".

Mówią

Nadejdzie z czasem, podobno,

Przyjdzie zdwojona.

Zapuka do drzwi już jutro,

Nie zapytam, kto tam.

Mówią, że zjawi się już niedługo,

Mówią, choć nic nie czują.

I mimo że prawie nigdy nie jest za późno,

Dziś czuję, że wyglądam na próżno.

Nie czekam już, nie czekam wcale.

Robię pierwszy ruch,

Nim porwą mnie fale rozkrzyczanych gardeł.

Nim poniosą jeszcze dalej, złamią kolejną tamę.

Jednak wciąż mówią,

Mówią, że czują, że współczują.

Ich żal mnie nie wzrusza,

Moja dusza jak gardła ich jest przetarta.

Słuchajcie wszyscy, nie krzyczcie zawzięcie.

Tak, zapuka do drzwi już jutro,

A ja nie zapytam, kto tam.

Nie czekam przecież, nazajutrz będę na następnym zakręcie.

Wiersz pochodzi ze zbioru: "Ciemna strona bieli"

Smutny wiersz

Pozostaje tylko to, co nieznane.

Wciąż się zastanawiam,

O co prosisz Boga w nocy,

O czym myślisz nad ranem.

Kim jestem dla ciebie naprawdę.

Nie tylko tutaj, gdzie wszystko płynie,

Gdzie nie ma dziś, wczoraj ni jutra,

A uśmiech przydarza się fartem.

Bo ja bywam, a nie jestem,

Istnieję, a nie żyję,

Bo to, co żyje, jest smutnym żartem.

Kpiną, która wciąż pachnie tym miejscem.

Pachnie tobą i mną,

Wietrzeje pomału, gdy idzie w niepamięć.

Zostaję przy tej uliczce, ślepej jak miłość -

Niekończąca się opowieść.

Wita mnie, gdy rano nastaje,

Wita chłodnym powitaniem...

A gdy otwieram oczy,

Widzę tylko to, co nieznane.

Wiersz pochodzi ze zbioru: "Ciemna strona bieli".

Imponderabilia

Gdy powieki stają się cięższe

Czuję lekkość egzystencji,

Niczym moje niespłoszone,

Nienaruszone myśli jak spokój.

Jak ukojenie czuję

Dotyk miękkiej pościeli

Muskającej finezyjnie moje ciało.

Jestem gotów.

Jesteśmy gotowi.

Oddajmy się tej błogości

Raz na teraz,

Niech chwila nas złapie.

Zamknijmy oczy szeroko.

Otworzą nam się

Bramy do światów obcych,

Tak odległych aż nienamacalnych.

Budzi mnie

Zaplątana w me włosy enigma.

Ucieka daleko, jeszcze zanim

Zdążę uchylić okno.

Wypatruję jej, ale jeszcze wróci,

Jak to uczucie,

Rześkie niczym

Powietrze po burzy

Wiersz pochodzi ze zbioru: "Ciemna strona bieli".

W przeszłość

Kradnę wspomnienia.

Biorę po trochę,

Uśmiechem zdradliwym

Jak Twoje słowa

Pytam, czy mogę.

Prowadzisz mnie

Przez najciemniejsze zakamarki

Twojego życia.

Nie zatrzymujemy się,

Prowadź dalej...

Nagle stop.

Brak słów ogarnia mnie

I niemoc.

Uciekać gdzieś?

Jedynie w przeszłość,

Gdzie kilka lat

Już dawno stanęło.

Wiersz pochodzi ze zbioru: "Ciemna strona bieli".