/Ćma.

Marzenia bezsenne

Gwiazdy na niebie uśmiechają się,

Patrząc mi w oczy namiętnie.

Ja, leżąc na małej łódce

Pod kocem ciemnoniebieskim,

Marznę i omdlewam w nieśnie.

Sól poraniła kąciki ust,

Których już nikt nie pocałuje.

Przygryzając wargi mam nadzieję,

Że zginą one w bezbrzeżnej topieli smutków.

Zwarcie

Przecięte nerwy, zwarcie.

Paraliż naciąga na twarz białe ślepia,

Tak nieczułe, okrutne.

Palce wygięte, ramiona zranione,

Osty słów wypalają tkanki.

Wyładowanie.

Zielona przestrzeń i szorstkość w ustach.

Już błogość, miękkość.

A ten obłok, co głaszcze moje wnętrze,

Niech udusi mnie na wieczność.