*04:13

Gotuje się

I dusi jedynie

Od nadmiaru myśli

Mój duchowy Hades

Gaszę myślenie

Ale nie światło

Gaszę nadzieję

Ale nie piekło

Wiersz pochodzi ze zbioru: "Ciemna strona bieli".

Prognoza uczuć

Zlodowaciałe serca osób

Nie dają nadziei nawet na dziś.

Oniemiała noc.

O tej porze już nie śpisz,

Pogłębiasz myśli,

Serce staje, lecz nie bez powodu.

Nic już nie smakuje tak samo,

A gorzki posmak wypełnia twoje wnętrze.

Bagienność i mgła.

Otwierasz się na deszcz,

Wyłaniasz z mentalnej markizy,

Żeby poczuć nie mniej, a bardziej

Pełną kwintesencję bólu.


Wiersz pochodzi ze zbioru: "Ciemna strona bieli".

Czuję dreszcze

Czuję dreszcze.

Chłód przeszył me wnętrze,

Zaburzył emocjonalną równowagę w jednej chwili,

Gdy zmroził me serce w miejscu, w którym byli...

Dziś ich nie ma.

Pochłonęła ich ziemia,

Zabierając wnet myśli oraz spojrzenia...

Dziś mgła zagląda w to okno,

Oplata ludzi i drzewa,

Budzi mnie z marazmu, klepiąc po ramieniu

Chłód mnie zniszczył,

Chłód mnie odbuduje.

W nocy jednak wciąż odczuwam,

Że biomet nadal niekorzystny.

Wiersz pochodzi ze zbioru: "Ciemna strona bieli".

Nic gorszego

Nie ma nic gorszego od nieświadomości,

Gdy sam nie stajesz się najgorszy.

Śpisz na twardej macie pozorów, 

Z rana budzi cię zimny afront w twarz.

A gdy wstajesz,

To na głowie.

I walczysz o ten dzień ułudy,

Będąc rozlanym na blacie realizmu.

Rzeczywistość zastąpiła próżnia dawno temu,

Pojmujesz to jak głuchoniemy.

Okłamany.

Za życia umarły.

Kreujesz swój świat, tego już nie ma.

Ludzi też nie ma, nie ma wartości,

Wyzbyto się uczuć, pozbyto myśli,

Twoją oazę wydzierają skały i chwasty.


Wiersz pochodzi ze zbioru: "Ciemna strona bieli".

Między niebem a piekłem

Między niebem a piekłem wyrósł las,

Którym podążam przez wieki,

Szukając schronienia.

Szukając spokoju,

Traconego równomiernie

Latami, dniami i nocami.

Zagubionego w korzeniach drzew

Przez nocne wycia wilków,

Przez strach przed uprowadzeniem w nieznane.

Niech mnie serce nie myli,

Niech mnie rozum nie opuszcza.

Niech poprowadzą mnie szlaki do źródła,

Nie stado ciągnące ze wszystkich stron,

Rozpruwające ciało, duszę i serce.

Jeszcze nim wstanie świt,

Rozsieję ziarno prawdy dla nas, niezdobytych.

Pozdrawiam lipy rzucające cień kłamstwa na resztę,

Mrok pozorów, nie do końca odkrytych.

Wiersz pochodzi ze zbioru: "Ciemna strona bieli".

Poznać człowieka

Jak się nauczyć

Żyć wśród martwych ciał

Których brudna krew

Spływa po mnie litrami

Jak poznać osobę

Nie patrząc jej w oczy

Nie podając ciężkiej ręki

W deficycie własnej tożsamości

Co ludzkie przestało być moje

Coś się kończy coś się zaczyna

Ta entropia nie ma końca

Jednocześnie dawno się skończyła

Patrz na nich jakbyś szukał

Słuchaj tylko i czekaj

Im więcej ludzi spotkasz

Tym mniej poznasz człowieka

Wiersz pochodzi ze zbioru: "Ciemna strona bieli".