Paranoja

Pałac urojeń stroję 
W najnowsze zasłony 
By nikt nie miał wstępu
Im ciaśniej tym lepiej
Montuję schody i pnę się 
Ku paranoi 
By na samym szczycie spaść
I utonąć w bezdennej 
Otchłani nieopamiętania

Chciałam być wiatrem

Chciałam być wiatrem,

Słodkim powiewem szczęścia.

Jestem huraganem niespójnych myśli,

Sztormem na morzu niespokojnych emocji.

Tak, to ja przywiodłam burzę

Na pustkowie egzystencji.

Teraz wiję się spazmach bólu,

Porażona prądem nienawiści.

/Ćma.